Alweer een maand in Zuid-Afrika!
Door: Esther Stronks
Blijf op de hoogte en volg Esther
21 September 2014 | Zuid-Afrika, Centurion
Hallo Allemaal,
Hoe gaat het met jullie? Daar ben ik eigenlijk ook wel benieuwd naar, ik vertel steeds hoe het hier is, maar heb eigenlijk geen idee van wat er in Nederland allemaal gaande is?
Inmiddels zijn we al een maand in Zuid-Afrika en de tijd vliegt voorbij! De afgelopen week is iets anders verlopen dan ik had verwacht. Dinsdagochtend kwamen we aan op de Alma school, we zouden een presentatie houden over ons project, maar dat werd zomaar opeens verplaatst naar donderdag. Ja dat kan allemaal hier.. Als we het vandaag niet doen, oh dan doen we het morgen toch! Dus met die instelling proberen we hier ook te leven. Eigenlijk vond ik het wel prettig dat de presentatie opgeschoven werd, want ik voelde me echt beroerd. Had ontzettend last van m’n keel, kon bijna niet slikken, eten of drinken en voelde me moe. De ochtend had ik nog overleefd, maar in de middag was ik zo ontzettend moe dat ik op de stoelen in ons eigen kantoor in slaap was gevallen. Eline belde Thea (tante) om te vragen wat te doen, Thea belde de dokter en gelukkig konden we direct terecht. Voor Eline was het best spannend, want nu moest ze voor de eerste keer rijden. Ik reed eigenlijk altijd in de auto, maar nu moest ze het alleen doen. Gelukkig ging het allemaal goed en waren we heelhuids bij de dokter aangekomen. Ik moest een aantal formulieren invullen en daarna was ik vrijwel direct aan de beurt. Op m’n beste Afrikaans vertelde ik wat eraan scheelde, de dokter deed een paar testjes en toen was het duidelijk; ik had een keelontsteking, koorts en griep (niks ernstigs dus gelukkig!). Vervolgens moest ik voor R500(45 euro) aan antibiotica en andere pilletjes kopen en toen was ik klaar. De dokter vertelde dat ze hier houden van antibiotica. Ja dat werd me gauw duidelijk, want ik slik nu dagelijks 15 tabletten. Ook moest de dokter een briefje schrijven voor m’n werkgever, want als je geen briefje hebt met daarop een verklaring van de dokter, dan geloven ze gewoon niet dat je ziek bent. Mensen maken blijkbaar misbruik van het feit dat ze een paar dagen ‘vrij’ kunnen zijn. Ja dat vond ik wel bizar, in Nederland dan ben je ziek en dat geloofd men gewoon, zonder allerlei toestanden daar omheen. Maar poeh wat baalde ik zeg, want woensdag was de sportdag op de Alma school, waar ik me al 1,5 week op had verheugd. Helaas moest ik de rest van de week thuis blijven en uitzieken.. echt iets voor mij, thuis niks doen.. Het heeft wel geholpen, want nu voel ik me gelukkig een stuk beter! Hebben de 15 tabletten per dag toch hun werk gedaan haha.
De SPD is de organisatie die verantwoordelijk voor ons (buitenlandse studenten) is, iedere ochtend moeten we bij hun inchecken en vervolgens gaan we naar de Alma school om te werken. Er zijn wel een paar bijzondere dingen aan de SPD. Zo moeten we bijvoorbeeld ons eigen thee, koffie, beker en toiletpapier meebrengen en moet je voordat je naar toilet gaat, de sleutel vragen en opschrijven; je naam, tijd van toilet gang, tijd van terugkomst, was de toilet schoon ja/nee en een handtekening.. de eerste keer zei ik tegen die mevrouw: ‘Uh, are you kidding me?’ Ik kon het niet geloven, maar schijnbaar zitten mensen anders hele dagen op toilet niks te doen haha.
Verder genieten we nog steeds elke dag van het mooie en warme weer, gemiddeld is het hier 30 graden en wordt het al om 6 uur donker, ook al is het midden in de zomer (dat is raar voor ons). Dat was wel even wennen zeg, dan kom je thuis, eet je en is het vervolgens al donker. Wij mogen niet in het donker rijden, omdat dat te gevaarlijk is. Dus de avond is heel erg lang voor ons haha. Wat ook een hele bijzondere ervaring was, was de eerste keer dat we de maan zagen! Eline en ik keken elkaar aan; ‘Wat is dat voor ding’? De maan is hier op kop, je ziet dus een half rondje van onderen en niet van opzij, zoals wij dat gewend zijn in Nederland.
Veel liefs Esther.
Hoe gaat het met jullie? Daar ben ik eigenlijk ook wel benieuwd naar, ik vertel steeds hoe het hier is, maar heb eigenlijk geen idee van wat er in Nederland allemaal gaande is?
Inmiddels zijn we al een maand in Zuid-Afrika en de tijd vliegt voorbij! De afgelopen week is iets anders verlopen dan ik had verwacht. Dinsdagochtend kwamen we aan op de Alma school, we zouden een presentatie houden over ons project, maar dat werd zomaar opeens verplaatst naar donderdag. Ja dat kan allemaal hier.. Als we het vandaag niet doen, oh dan doen we het morgen toch! Dus met die instelling proberen we hier ook te leven. Eigenlijk vond ik het wel prettig dat de presentatie opgeschoven werd, want ik voelde me echt beroerd. Had ontzettend last van m’n keel, kon bijna niet slikken, eten of drinken en voelde me moe. De ochtend had ik nog overleefd, maar in de middag was ik zo ontzettend moe dat ik op de stoelen in ons eigen kantoor in slaap was gevallen. Eline belde Thea (tante) om te vragen wat te doen, Thea belde de dokter en gelukkig konden we direct terecht. Voor Eline was het best spannend, want nu moest ze voor de eerste keer rijden. Ik reed eigenlijk altijd in de auto, maar nu moest ze het alleen doen. Gelukkig ging het allemaal goed en waren we heelhuids bij de dokter aangekomen. Ik moest een aantal formulieren invullen en daarna was ik vrijwel direct aan de beurt. Op m’n beste Afrikaans vertelde ik wat eraan scheelde, de dokter deed een paar testjes en toen was het duidelijk; ik had een keelontsteking, koorts en griep (niks ernstigs dus gelukkig!). Vervolgens moest ik voor R500(45 euro) aan antibiotica en andere pilletjes kopen en toen was ik klaar. De dokter vertelde dat ze hier houden van antibiotica. Ja dat werd me gauw duidelijk, want ik slik nu dagelijks 15 tabletten. Ook moest de dokter een briefje schrijven voor m’n werkgever, want als je geen briefje hebt met daarop een verklaring van de dokter, dan geloven ze gewoon niet dat je ziek bent. Mensen maken blijkbaar misbruik van het feit dat ze een paar dagen ‘vrij’ kunnen zijn. Ja dat vond ik wel bizar, in Nederland dan ben je ziek en dat geloofd men gewoon, zonder allerlei toestanden daar omheen. Maar poeh wat baalde ik zeg, want woensdag was de sportdag op de Alma school, waar ik me al 1,5 week op had verheugd. Helaas moest ik de rest van de week thuis blijven en uitzieken.. echt iets voor mij, thuis niks doen.. Het heeft wel geholpen, want nu voel ik me gelukkig een stuk beter! Hebben de 15 tabletten per dag toch hun werk gedaan haha.
De SPD is de organisatie die verantwoordelijk voor ons (buitenlandse studenten) is, iedere ochtend moeten we bij hun inchecken en vervolgens gaan we naar de Alma school om te werken. Er zijn wel een paar bijzondere dingen aan de SPD. Zo moeten we bijvoorbeeld ons eigen thee, koffie, beker en toiletpapier meebrengen en moet je voordat je naar toilet gaat, de sleutel vragen en opschrijven; je naam, tijd van toilet gang, tijd van terugkomst, was de toilet schoon ja/nee en een handtekening.. de eerste keer zei ik tegen die mevrouw: ‘Uh, are you kidding me?’ Ik kon het niet geloven, maar schijnbaar zitten mensen anders hele dagen op toilet niks te doen haha.
Verder genieten we nog steeds elke dag van het mooie en warme weer, gemiddeld is het hier 30 graden en wordt het al om 6 uur donker, ook al is het midden in de zomer (dat is raar voor ons). Dat was wel even wennen zeg, dan kom je thuis, eet je en is het vervolgens al donker. Wij mogen niet in het donker rijden, omdat dat te gevaarlijk is. Dus de avond is heel erg lang voor ons haha. Wat ook een hele bijzondere ervaring was, was de eerste keer dat we de maan zagen! Eline en ik keken elkaar aan; ‘Wat is dat voor ding’? De maan is hier op kop, je ziet dus een half rondje van onderen en niet van opzij, zoals wij dat gewend zijn in Nederland.
Veel liefs Esther.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
