Zuid Afrika, alle landen in één!
Door: Esther Stronks
Blijf op de hoogte en volg Esther
19 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Centurion
Het wordt weer eens tijd om een reisverslag te schrijven, want ik heb de afgelopen twee weken weer zoveel bijzondere momenten, ervaringen en activiteiten meegemaakt en anders kan ik het allemaal niet bijhouden.
Het tweede weekend van oktober gingen Eline en ik samen met familie en vrienden naar Northam, het plaatsje waar we in onze eerste week Zuid-Afrika ook zijn geweest. Mijn familie heeft daar een ‘tweede huis’ in een mooi natuurpark vol met ‘huisdieren’, zoals zebra’s, gnoes, rooibokken, slangen, spinnen, koedoes en giraffen! Het was heerlijk om vanuit de drukke stad een weekend in de mooie en rustige natuur door te brengen. ‘S avonds lekker braaien (bbq’en), muziek maken en met een heerlijk wijntje in de jacuzzi kijken naar de prachtige sterrenhemel. De ochtenden bestonden uit een lange wandeling door de ‘tuin’ om dieren te spotten en de middagen bestonden wederom uit braaien, muziek maken en genieten van het prachtige uitzicht vanuit de jacuzzi op het balkon. Ook moesten de Springbokken (Zuid-Afrikaanse rugby team) tegen Nieuw-Zeeland spelen en die wedstrijd konden we natuurlijk niet missen, dus hebben een café opgezocht en onder het genot van een drankje de fantastisch spannende wedstrijd gekeken.
Nadat het lekkere weekend voorbij was, moest er ook weer gewerkt worden. Deze week was alleen schoolvakantie, dus we konden niet werken op de Alma school. In plaats daarvan moesten we drie dagen observeren (zeg maar gerust ‘overleven’) in een Staatshospital, genaamd Kalafong.
Een staatshospital is een ziekenhuis van de staat waar de omstandigheden nogal slecht zijn. Slecht is tamelijk licht uitgedrukt, het was echt een shock om te zien, ik wist echt niet wat ik meemaakte.. Er zijn geen privé kamers, maar de patiënten liggen per afdeling op een grote zaal met open deuren waar alle vogels zo naar binnen vliegen. De gangen zijn buiten en je kunt via buiten naar een andere zaal lopen. Tijdens je tocht naar de volgende zaal moet je oppassen dat je niet nat wordt, want het water van de afvoer lekt naar beneden. Ook is de hygiëne nogal slecht, zo worden de pyjama’s keer op keer opnieuw uitgedeeld. Je moet dus niet raar opkijken als er oud bloed, gaten en vieze vlekken in je pyjama zitten. Tevens worden de lakens niet verschoond, wordt je als patiënt niet gewassen, blijft het oude bloed na een open wond gewoon in je dekbed zitten en eten de verpleegsters op de Intensive Care en High Care afdeling hun eten op (tussen de ziekste mensen van het ziekenhuis). Wel moet ik zeggen dat de verpleegsters, doctoren en fysio’s allemaal handschoenen en mondkapjes dragen en na een behandeling hun handen goed wassen met alcohol en zeep.
Dit was deel 1 van de grote shock, nu komt deel 2.. De reden waarom patiënten in het ziekenhuis liggen.. Zo is er 1 hele afdeling met alleen maar verbrande mensen (door vuur om zichzelf warm te houden, door bosbranden of gekookt water), 1 afdeling met alleen slachtoffers door messteken (sommige mensen zijn door messteken in hun nek volledig verlamd geraakt. Na het weekend komen er gemiddeld zo’n 14 gewonden door messteken binnen), 1 afdeling met neurologie patiënten (veel mensen hebben a.g.v. AIDS een Beroerte gehad), 1 afdeling met orthopedie patiënten, hierbij moet je denken aan botbreuken vaak a.g.v. mishandeling, een val of auto-ongeluk. Een speciaal voorbeeld van een orthopedie patiënt is een vrouw van 85 jaar, die al 10 weken in haar bed lag te wachten om geopereerd te worden aan haar heup (dus 10 weken niet gestaan, gelopen of gewassen). Haar heupkop was volledig afgebroken. De reden waarom ze nog niet geopereerd werd, was omdat er gewoonweg geen plek was. Alle patiënten op de Intensive Care en High Care gingen voor. Wat nou bijzonder aan dit verhaal is, is dat Eline en ik haar operatie bij mochten wonen!! Echt super gaaf!! We mochten gewoon tijdens de operatie naast de dokter staan, rustig meekijken en vragen stellen. Wow, dat was echt een ervaring om nooit te vergeten, zo bizar om een operatie in ‘real life’ te zien. Helaas waren we maar drie dagen in het ziekenhuis, we weten dus niet hoe het met deze vrouw afgelopen is. Maar de operatie was in elk geval succesvol.
Oja, een ander ding wat ik ook heel bijzonder vind, is dat sommige patiënten met verband worden vastgebonden aan het bed omdat ze anders weglopen en dat een spalk (normaal gesproken van ijzer) gewoon van vuilniskarton met verband wordt gemaakt (lekker stevig dus..).
Na deze drie indrukwekkende dagen in het Kalafong hospital, stond ons een ander groot avontuur te wachten. Van donderdag t/m zondag gingen we naar het Krügerwild park!! De plek waar je moet zijn geweest in Zuid-Afrika.
Donderdagochtend zijn Eline en ik vroeg vertrokken in onze kleine maar gelukkig veilige Renold Clio, op naar de overnachtingsplek vlakbij het Krugerpark. De tocht naar onze Lodge was fantastisch mooi! We reden via Middelburg, Dullstroom, Lydenburg, Pelgrims Rest, Graskop en Sabie naar onze eindbestemming Hazyview. Al met al was dit zeker 500 km rijden. In ieder dorpje zijn we gestopt om van watervallen, toeristenplekken en de mooie natuur te genieten. Tijdens onze rit hebben we echt alle soorten natuur gezien, zo zagen we vlakke groene velden (Nederland), heuvelachtige bossen (België), hoge berggebieden (Oostenrijk), Zwitserachtige dorpjes en bergen in combinatie met palmbomen (Italië). Het was heerlijk om kilometers te rijden en bijna geen verkeer tegen te komen.
Na bijna 12 uur rijden, waren we bij onze Lodge aangekomen. Even lekker een duik genomen in het zwembad, de aapjes van ons huisje af gejaagd en vervolgens op tijd naar bed, want de volgende ochtend gingen we wederom vroeg rijden om bijtijds in het Krügerpark te zijn. Het was gelukkig maar een half uur rijden. De eerste dag hebben we alleen maar rondgereden en dieren gespot. Om 11 uur ’s ochtends zijn we even gestopt om op een piknik plaats te brunchen en vervolgens weer verder gereden. Het was echt fantastisch, al de dieren die zomaar voor je auto rond lopen en het mooiste is nog dat het echt is. De dieren leven echt in het wild er is niks aan bewerkt, zoals in een dierentuin. Zo reden we bijvoorbeeld door een savanne achtig gebied, waar opeens olifanten het zandpad over wilde steken. We waren gestopt om te kijken, maar toen kwamen ze zo dicht bij dat we door moesten rijden. Net op het moment dat ik door wilde rijden, sloeg de motor van de auto af… Ojé, ik was echt even lichtelijk in paniek. De olifanten waren 2 meter van de auto af. Maar gelukkig hebben we het overleefd haha. Nu kan ik er om lachen, maar op dat moment kneep ik hem toch wel even.
Na een prachtige rit, waarbij we ontzettend veel dieren hebben gezien, waren we aangekomen bij ons kamp in het ‘plaatsje’ Roodewald, vlak bij Satara. Satara is de enige plek in het hele park waar een supermarkt en een tankstation is, dus het was wel even belangrijk om daar niet zomaar voorbij te rijden.
Eline en ik waren gevraagd door m’n dokter om samen te gaan naar het Krügerpark (wat best bijzonder is, want dat zou ik in Nederland niet zo snel doen haha). Toen ik ziek was en langs de dokter moest, vertelde ze dat ze naar het Krügerpark gingen en ze zei dat er nog 2 plekken over waren. Daar hoefden we natuurlijk niet over na te denken, dit was een unieke kans om te gaan! En dan nog wel in een privé kamp, waar er maar 2 van zijn in het hele Krugerpark. Overigens is het park zo groot als heel België en Nederland samen, dus in dit weekend hebben we helaas niet alles kunnen zien.
We verbleven in een privé kamp, iedereen had een eigen hutje met bedden, kleine keuken, badkamer en banken. In totaal waren er 5 hutjes en één hut met een gezamenlijke keuken en eetkamer waar we konden zitten voor de ‘braai’.
We verbleven met 18 personen in het kamp, allemaal familie van m’n dokter. ’S Avonds zaten we lekker bij het vuur, ‘braaien’ (bbq’en), wijntjes drinken, gezellig kletsen en luisteren naar de geluiden van de dieren. Het idee dat je tussen de wilde dieren slaapt was echt bizar, er zitten gewoon aapjes op je dak en je moet maar hopen dat er geen luipaard over het hek klimt..
De rest van het weekend bestond ook uit het spotten van dieren vanuit onze auto. We hebben dan ook aardig wat kilometers gereden. Het ene moment reden we in de savanne, het andere moment in de bergen en weer een ander moment tussen de bossen en rivieren. En overal waren dieren, we hebben bijna de gehele BIG 5 gezien, alleen het luipaard ontbrak. Ook hebben we geleerd om vogels te kijken. Normaal gesproken kijk ik daar niet naar, omdat we in Nederland toch alleen maar (schijt)duiven en mussen hebben. Maar ik heb echt prachtige vogels gezien, van valken en spreeuwen tot ooievaars, gieren en haviken.
Zondagochtend zijn we richting het zuiden gereden en daar hebben we het park verlaten. Toen moesten we nog zo’n 400 km terug naar huis rijden. Één grote lange snelweg rechtdoor, dus dat was gelukkig niet zo’n moeilijk. In totaal hebben we 1300 km gereden, maar dat was het waard! Het was een geweldig weekend, één plek waar je moet zijn geweest als je in Zuid-Afrika bent!
Afgelopen weekend zijn we ook nog naar een Rugby wedstrijd geweest. Lions (Johannesburg) tegen de Sharks (Durban). Het was een heel spektakel om mee te maken. We gingen vanaf een opstapplaats in Johannesburg met de een speciale bus naar het Stadion. De supporters zaten allemaal gemixt in de bus. Gezellig kletsen en biertjes te drinken. Nou, dat hoef je in Nederland niet te doen als Ajax tegen Feyenoord moet spelen, dat is vragen om moeilijkheden. Maar in Zuid-Afrika doen ze daar niet moeilijk over, iedereen respecteert elkaar in dat opzicht. De supporters zaten dan ook gemixt op de tribunes. Wij zongen maar gewoon mee met de mensen naast ons, dan wisten we zeker dat we het goed deden haha. Wat opviel, was dat er bijna alleen maar blanke mensen in het stadion waren. De enige donkere mensen die we hebben gezien, stonden achter eet en drink tentjes. Rugby wordt gezien als een blanke sport, voetbal daar en tegen is meer voor de donkere mensen. Voorafgaand aan de wedstrijd stonden overal eettentjes, muziektentjes en mensen die gezellig aan het drinken waren. Het leek wel een klein festivalletje. Mensen maken een groot feest van zo'n wedstrijd. Een rugby wedstrijd bezichtigen stond ook op onze 'bucketlist', die kunnen we nu ook afstrepen :)
Ook zijn we dit weekend nog naar het Voortrekkers monument in Pretoria geweest. Dit monument is gemaakt voor de voortrekkers (de Nederlandse boeren die naar Zuid-Afrika trokken om daar te leven). Het was erg interessant om te zien en lezen wat de Nederlandse geschiedenis voor invloed heeft op dit land. Zo is de Nederlands eigenlijk ook de moedertaal van het Afrikaans. Er zijn veel woorden die overeenkomen en inmiddels kan ik dan ook al bijna vloeiend Afrikaans praten.
Kortom genoeg gezien en gedaan de afgelopen weken! Hopelijk vinden jullie het nog steeds leuk om m'n verhalen te lezen. Ik probeer het zo te schrijven dat het niet gaat vervelen.
Tot snel!
Liefs Esther
-
19 Oktober 2014 - 18:25
John Heinen:
hoi Esther, leuk om de verhalen van jou te lezen over wat je allemaal meemaakt in Zuid-Afrika. Lijkt me een mooie ervaring! Veel plezier nog! Gr. John -
19 Oktober 2014 - 20:46
Dick En Willy Stronks:
Wat een mooie,indrukwekkende verhalen en prachtige foto's .Nog veel plezier daar.gr.Dick en Willy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley